Pierwsze zapiski o wsi Dopiewo pochodzą z XIV wieku, do początków XV wieku pozostaje we władaniu Roya Dupiewskiego, herbu Portuga. W kolejnych wiekach stanowi własność rodów Górków i Działyńskich, a także Dzieduszyckich. Przed II wojną światową, dobrami zarządza hrabia Czartoryski.

W czasach zaborów, podtrzymywano polską historię, kulturę i tradycję m.in. w Towarzystwie Gimnastycznym Sokół (które w 1912 roku wybudowało własną salę gimnastyczną) czy Towarzystwie Śpiewaczym im. Stanisława Moniuszki. Krzewienie polskości, podtrzymywanie ducha narodowego wydało plon podczas Powstania Wielkopolskiego w grudniu 1918 roku: już 28 grudnia, wydano rozkaz zbiórki oddziału, który w kolejnych tygodniach Powstania Wielkopolskiego brał udział m.in. w zdobyciu lotniska na Ławicy, w walkach pod Zbąszyniem, a po przeformowaniu – w ramach 10 pułku Strzelców Wielkopolskich – w potyczkach z zaborcą nad Notecią.

II wojna światowa odcisnęła bolesne piętno także na tych terenach: lasy wokół Zakrzewa i Palędzia kryją masowe groby ofiar hitleryzmu. Pierwszych egzekucji dokonano tu w październiku 1939 roku, natomiast ostatnich mordów hitlerowcy dopuścili się w 1941 roku. Liczbę ofiar tych bezlitosnych egzekucji określa się na co najmniej  4 500 osób, przede wszystkim więźniów Fortu VII, a także studentów, nauczycieli akademickich,
Ufundowany przez Akademię Medyczną pomnik ku czci pomordowanych oraz 7 wspólnych zbiorowych kwater symbolicznie znaczą to miejsce pamięci.

W Palędziu, w 1918 roku, urodził się ojciec Marian Żelazek, nestor polskich misjonarzy, którego ponad 50-letnia praca w Indiach, m.in. we wiosce trędowatych, zyskała mu nie tylko szacunek i wdzięczność podopiecznych, ale i uznanie wspólnoty międzynarodowej: w 2002 roku, z inicjatywy Ruchu Maitri, o. Marian Żelazek uzyskał nominację do Pokojowej Nagrody Nobla. W 2008 roku, z inicjatywy mieszkańców Palędzia, postawiono obelisk na którym wyryto myśl, która przyświecała Jego życiu i działalności.

 

/źródło: http://www.dopiewo.pl/